Nojoto: Largest Storytelling Platform
Download Nojoto

Install App Get upto ₹ 100 Cash

मनमाड महाविद्यालयात असताना डॉ यशवंत पाठक सरांच्या

मनमाड महाविद्यालयात असताना डॉ यशवंत पाठक सरांच्या सहवासातील खूप आठवणी तरळून गेल्या. ही एक... मधली सुट्टी .... चांदवडला एफ वाय झालं .मराठी स्पेशल घ्यायचा होता. सतीश पिंपळगावकर सर म्हणाले मनमाडला घे. तिथली लायब्ररी चांगली आहे. म.सु.पाटील आणि प्रभाकर बागले सर तिथे प्राचार्य होते.त्यांच्या काळात खूप चांगली पुस्तकं त्यांनी घेतली आहेत. तिथे यशवंत पाठक सर आहेत मराठीला त्यांना भेट मी पाठवलं असं सांग. मग काय ठरलं एकदाचं. पाठक सरांचं नाव आठवलं आणि मनात एक जुनी आठवण लख्ख झाली. हे नाव कुठे तरी वाचलं होतं. घाईत घरी आलो सुटकेस काढली. त्यात जुन्या वर्तमान पत्रांची काही कात्रणे करून ठेवली होती आठवीला असताना. म्हणजे आमच्या जुन्या घरी माळावर उन्हाळ्यात गौऱ्या रचत होतो. वरच्या खात्यात काही दिवाळी अंक आणि वर्तमान पत्रे होती जुनी. वाचनाची आवड असल्यानं मी काम थांबवून खात्यात हात घातला. पुस्तकं चाळली. किर्लोस्कर,रत्नप्रभा ,जत्रा, अशी कितीतरी जुनी म्हणजे १९७४-७५ सालातील दिवाळी अंक हाती लागली. त्यातली चित्रे मला खूप आवडली.मी ती वरून खाली टाकली.भाऊ ओरडला त्याला हात लावू नकोस दादा रागावतील. म्हटलं रागवू दे. काही वर्तमान पत्र होती. कागदं जुनी असल्यानं थोडी पिवळसर आणि जीर्ण झाली होती. मग अलगद उचकली. तेव्हाच्या बातम्या,अक्षरांचे font , चित्रपटाच्या जाहिराती सारंच वेगळं होतं. मला चित्रपटाच्या जाहिराती खूप आवडल्या. त्या रेखाटन केलेल्या होत्या. त्यांची कात्रणे करायला मी तीही खाली टाकली. केव्हा गौऱ्या रचून होतील असं झालं होतं.सर्व लक्ष खाली टाकलेल्या अक्षर खजिन्यावर होतं.गौऱ्या रचून झाल्यावर घाईनेच खाली उतरलो. दिवाळी अंक उचलून अभ्यासाच्या खात्यात ठेवली. वर्तमान पत्र चाळू लागलो.त्यात प्रा.डॉ.यशवंत पाठक यांना पी.एच.डी. जाहीर झाल्याची बातमी होती मनमाडहून. मी मनमाड एकदा बस मधून पाहिलं होतं येवल्याला जाताना. म्हटलं जवळ आहे मनमाड हि बातमी कात्रण करून ठेवू. जेव्हा केव्हा हे गृहस्थ भेटतील तेव्हा त्यांना देवू. आज नेमकं ते सर मराठी शिकवतात हे कळलं आणि आंनद झाला होता. सुटकेस मधून कात्रण काढलं पुन्हा वाचलं आणि ठेवून दिलं. पूर्वी मनमाडला कायम भानगडी तनगडी व्हायच्या. कधी दंगली तर कधी हाणामाऱ्या अशाच वार्ता कानावर यायच्या.म्हणून मनमाडला एडमिशन घेवू नको म्हणून घरातून विरोध झाला. म्हटलं गाव कसं आहे तिथे गेल्याशिवाय कसं कळेल. मी निर्णयावर ठाम होतो. कारण तिथली न पाहिलेली लायब्ररी मला दिसत होती. मला खूप पुस्तकं वाचायची होती. आईकडून भाड्याला पैसे घेतले. एडमिशनला मी काम करून काही जमवले होते.आवश्यक कागदपत्रे घेवून मनमाड गाठलं. कॉलेज चांदवड रोडवरच होतं म्हणून तिथेच उतरायला सोपं गेलं. इथे येण्यामागे अजून एक स्वार्थ होता .तो म्हणजे रोज बसने प्रवास करायला मिळणार होता. गेट मधून आत घुसलो.मोठी बिल्डींग प्रशस्त आवार. मुलं मुली मस्त एकत्र गप्पा मारत हिरवळीवर बसलेली. हे मला नवीनच. आमच्याकडे मुलींशी बोलायचं म्हणजे कठीण काम. त्यात आपण असे लाजरे बुजरे. इथलं माहोली हवामान मानवेल कि नाही मनात शंका आली. ऑफिस जवळ शिपाई उभा होता .मी विचारलं यशवंत पाठक सर कुठे भेटतील. त्यांनी बोट दाखवलं ते पहा तिकडे चालले. मग मी घाईनेच त्यांच्या मागे गेलो.नमस्कार केला .तेही नमस्ते म्हणाले. म्हटलं, ‘मला मराठीला एडमिशन घ्यायचं आहे. मी चांदवडचा.’ ते म्हणाले, ‘अच्छा’ आणि परत चालू लागले.
मनमाड महाविद्यालयात असताना डॉ यशवंत पाठक सरांच्या सहवासातील खूप आठवणी तरळून गेल्या. ही एक... मधली सुट्टी .... चांदवडला एफ वाय झालं .मराठी स्पेशल घ्यायचा होता. सतीश पिंपळगावकर सर म्हणाले मनमाडला घे. तिथली लायब्ररी चांगली आहे. म.सु.पाटील आणि प्रभाकर बागले सर तिथे प्राचार्य होते.त्यांच्या काळात खूप चांगली पुस्तकं त्यांनी घेतली आहेत. तिथे यशवंत पाठक सर आहेत मराठीला त्यांना भेट मी पाठवलं असं सांग. मग काय ठरलं एकदाचं. पाठक सरांचं नाव आठवलं आणि मनात एक जुनी आठवण लख्ख झाली. हे नाव कुठे तरी वाचलं होतं. घाईत घरी आलो सुटकेस काढली. त्यात जुन्या वर्तमान पत्रांची काही कात्रणे करून ठेवली होती आठवीला असताना. म्हणजे आमच्या जुन्या घरी माळावर उन्हाळ्यात गौऱ्या रचत होतो. वरच्या खात्यात काही दिवाळी अंक आणि वर्तमान पत्रे होती जुनी. वाचनाची आवड असल्यानं मी काम थांबवून खात्यात हात घातला. पुस्तकं चाळली. किर्लोस्कर,रत्नप्रभा ,जत्रा, अशी कितीतरी जुनी म्हणजे १९७४-७५ सालातील दिवाळी अंक हाती लागली. त्यातली चित्रे मला खूप आवडली.मी ती वरून खाली टाकली.भाऊ ओरडला त्याला हात लावू नकोस दादा रागावतील. म्हटलं रागवू दे. काही वर्तमान पत्र होती. कागदं जुनी असल्यानं थोडी पिवळसर आणि जीर्ण झाली होती. मग अलगद उचकली. तेव्हाच्या बातम्या,अक्षरांचे font , चित्रपटाच्या जाहिराती सारंच वेगळं होतं. मला चित्रपटाच्या जाहिराती खूप आवडल्या. त्या रेखाटन केलेल्या होत्या. त्यांची कात्रणे करायला मी तीही खाली टाकली. केव्हा गौऱ्या रचून होतील असं झालं होतं.सर्व लक्ष खाली टाकलेल्या अक्षर खजिन्यावर होतं.गौऱ्या रचून झाल्यावर घाईनेच खाली उतरलो. दिवाळी अंक उचलून अभ्यासाच्या खात्यात ठेवली. वर्तमान पत्र चाळू लागलो.त्यात प्रा.डॉ.यशवंत पाठक यांना पी.एच.डी. जाहीर झाल्याची बातमी होती मनमाडहून. मी मनमाड एकदा बस मधून पाहिलं होतं येवल्याला जाताना. म्हटलं जवळ आहे मनमाड हि बातमी कात्रण करून ठेवू. जेव्हा केव्हा हे गृहस्थ भेटतील तेव्हा त्यांना देवू. आज नेमकं ते सर मराठी शिकवतात हे कळलं आणि आंनद झाला होता. सुटकेस मधून कात्रण काढलं पुन्हा वाचलं आणि ठेवून दिलं. पूर्वी मनमाडला कायम भानगडी तनगडी व्हायच्या. कधी दंगली तर कधी हाणामाऱ्या अशाच वार्ता कानावर यायच्या.म्हणून मनमाडला एडमिशन घेवू नको म्हणून घरातून विरोध झाला. म्हटलं गाव कसं आहे तिथे गेल्याशिवाय कसं कळेल. मी निर्णयावर ठाम होतो. कारण तिथली न पाहिलेली लायब्ररी मला दिसत होती. मला खूप पुस्तकं वाचायची होती. आईकडून भाड्याला पैसे घेतले. एडमिशनला मी काम करून काही जमवले होते.आवश्यक कागदपत्रे घेवून मनमाड गाठलं. कॉलेज चांदवड रोडवरच होतं म्हणून तिथेच उतरायला सोपं गेलं. इथे येण्यामागे अजून एक स्वार्थ होता .तो म्हणजे रोज बसने प्रवास करायला मिळणार होता. गेट मधून आत घुसलो.मोठी बिल्डींग प्रशस्त आवार. मुलं मुली मस्त एकत्र गप्पा मारत हिरवळीवर बसलेली. हे मला नवीनच. आमच्याकडे मुलींशी बोलायचं म्हणजे कठीण काम. त्यात आपण असे लाजरे बुजरे. इथलं माहोली हवामान मानवेल कि नाही मनात शंका आली. ऑफिस जवळ शिपाई उभा होता .मी विचारलं यशवंत पाठक सर कुठे भेटतील. त्यांनी बोट दाखवलं ते पहा तिकडे चालले. मग मी घाईनेच त्यांच्या मागे गेलो.नमस्कार केला .तेही नमस्ते म्हणाले. म्हटलं, ‘मला मराठीला एडमिशन घ्यायचं आहे. मी चांदवडचा.’ ते म्हणाले, ‘अच्छा’ आणि परत चालू लागले.
nojotouser6882375737

vishnu thore

New Creator