पडे टिपूर चांदणं अवखळ वाही वारा दोघे समुद्र किनारी बसू एकांतात जरा खळखळ करी लाटा फेसाळला दर्या सारा मन हे बावरे झाले माझे बघून नजारा हात हा हाती घेऊन स्वप्न उद्याची रंगवू विसरुनी जग सारे प्रीत ही मनी रुजवू चंद्र चांदण्यांची साक्ष असे आपुल्या प्रेमाला कधी ना विसरणार मन या गोड क्षणाला प्रीत #अष्टाक्षरी काव्य#
