મારી શકે ન મૃત્યુ, છત્તર બની ગયાં છે, વિવેકમાં રહી, જે ઈશ્વર બની ગયાં છે. સંબંધ પણ ન રાખો, દિલની કરો ન વાતો, પાષાણથી વધું જે, પથ્થર બની ગયાં છે. મ્હેંકી ઉઠી છે સંતો, એની સુવાસ ચોમેર, કચડાઈને જ જાતે, અત્તર બની ગયાં છે. એવાં જ મોજ માણે, શીખર ઉપર ચડીને, ગાળી જ જે હિમાળો, શંકર બની ગયાં છે. કેવી મળી અજાયબ, વાણી પરાની 'ચાતક', શબ્દો બધાં અમારા, મંતર બની ગયાં છે. ગફુલ રબારી "ચાતક" ©Zarnaba વર્તમાની ગુરૂઆશ્રમ shelna
