मी अशीच वेड्यावाणी हिंडत होते दिवस रात्री हृदयाच्या माझ्या सुकलेले फूल उमलेल कसे हे परतून हरपले माझे काही गवसेल कसे शोधून सुमनांच्या बागेमधुनी विहरेन दुभंग होऊनी तु राहशील तुझ्यात गुंग घेशील माझे सत्व पाहून दाही दिशा वायु वेगा ने मनावरती माझ्या बसुन मी अशीच वेड्यावाणी हिंडत होते दिवस रात्री डोईवर चंद्राच्या तेजख़ानी त्या तार्यांच्या राशिमधुनी स्वर्गा वर स्वारी करूनी मिळविण सौख्य शोधूनी सौंदर्य जिथे दिसणार तु तिथे जाणार हरवू नी तुझ्या भानाला जिवणी पुन्हा रमणार जे जगामधे वावरले सृष्टीला वेड़े करून गेले ते कसे म्हणावे गेले ते वसंत बनूनी बरसले मी अशीच वेड्यावाणी...