واقعا چه کسی اولین بار برای غم و تنهایی و فراغ رنگ تیره و تاریک انتخاب کرد؟ چه رابطه ای بین ترس و تاریکی و غم وجود داره؟ شاید ما باید بریم در عمق تاریک ترین افکارمون و بهشون بتابیم تا روشن بشن و دیده بشن. همه ما افکار و دنیای تاریک پنهانی از دیگران داریم. گاهی بیشتر افکارمون همونجاست. شهامت می خواد به دیگران نشونشون بدیم. فراموش نکنیم نور زمانی آفریده شد که تاریکی خلق شد. باور کنیم این تاریکی ها دوست داشتنی و زیبا هستند. اینها اصیل ترین قسمت های زندگی ما آدما رو می سازند. اصیل، دست نخورده، بکر، جذاب و دیدنی... ولی کیه که شهامت ورود و دیدنشونو داشته باشه. چون ما به قسمت روشن زندگی هم عادت کردیم و این چه حماقت بزرگی بود که همدیگرو از این لذات تاریک محروم کردیم...!!! تاریکی زیبا