सांज तु जशी पेटुन उठली ज्वाळा तप्त ..... रू |

सांज तु जशी पेटुन उठली ज्वाळा तप्त ..... रूपाने तुझ्या गुंतलेलो जसा मी का बघत तुझा अंत..... ओळींत माझ्या तु नटलेली प्रखर आनंदाची मालिणी..... प्रवास सोबतीचा दुरवरची तु पाहुणी... सागर सुख तु ममप्रियत्वाची गोंधळलेल जाळ सार तु रेंगाळलेल..... ओठ बोलके माझे तुझ्यात सारें गुंतलेलं..... पाठ फिरूनी कोणत्या स्थायी निघाली..... पेटलेली सांज कुठवर पसरली..... सोबतीला सुर्य तु ,अंगाला त्याच्या विस्कटलेली.... रूप ज्वाळाचे पाहण्या तु कोठे हरवलेली..... स्वप्नी माझ्या बोल तुझे ओळींत गुरफटलेले..... रूद्र रूप जणु पेटलेला तप्त विखारा..... पेटली चौदिशे कुठवर अजुन कशी उजळेना.... पालटलेली तु चारही दिशा शोधण्या निघाला..... पितांबराचा तुकडा पेटुनी जसा फेकलेला..... कुठवरचा क्रमण तुझ काही कोडे ते उलगडेना.... रवि सोबताचा तुझा कुठे लपवला..... शब्दांत विरघळलेल्या तुझे काही विस्तवाचे खडे..... पेटुनी रूप सार तुझ कसं ऊजळना...... पेटली ज्योत सारी सांज तुझ्यात कसा भडक चटका.... पेटुनी रूप तुझ काही मिटेना.... शुभ संध्या मित्रहो आताचा विषय आहे पेटून कशी उजळेना... #पेटूनकशीउजळेना चला तर मग लिहूया. तुमचे विषय कमेंट करा. #collab #yqtaai #स्वरचितकाव्य #YourQuoteAndMine

सांज तु जशी पेटुन उठली ज्वाळा तप्त ..... रू

gaurav