जिवन जगत अस्तांना मज "भान" नसावे मला डोळ्यासमोर नाय "स्वप्न" जेव्हा कोणी नव्हतं मला ! दिवसाच्या आणि रातिच्या काळात माझ "जग" काळ होत ! संवेदना जास्त आणि पोटात इवलंस माज "बाळ" होत भयभित मन माझ आता काळजी करत बसत होत ! पोटातल्या जिवाला आठवत मन कासनी धरत होत कारण गरीब तुझी माय म्हणत डोळ्यात पाणी येत होत ! इवलंस माझ बाळ तरी हसत "खांदा" मला देत होत त्याला बघून काळ जग आता हसत फुलत होत ! गरीबी जगत दुःख आमच प्रेमात सरत होत लहान जिवाला पण माय शिवाय सगळ फिक होत ! डोळ्या समोर स्वप्न घेऊन बाळासाठी जगण होत मोठं झाल्यावर बाळ माझ भविष्य घडवणार होत ! ✒_लक्ष्मण सपकाळे @ भुसावळ बाळ माझ