ती लपवत असते पदरामागे लाज मिळणार कशी पोटास भाकरी आज मी काय करावे भरण्यासाठी पोट बघती निलाजरे तिच्या स्तनांचा घाट ना हौस तिला या बाजारी बसण्याची पण उरली नाही वाट तिला जाण्याची रोजच रुततो का उरात मग तो काटा का तिच्याच नशिबी आला हा भोगवटा दररोज नव्याने वधू बनत असताना बोचतात काटे शय्येवर निजताना अपराधीपण टोचते जिवाला इतके कोडगे होत जाते मग मनही तितके चाहूल लागते मग नवीन जीवाची पोटात धुमारे अन चिंता जन्माची कसले जगणे देणार असे मी त्याला अधिकाराने कोणत्या घालु जन्माला हुरहूर मनाशी आत पोखरे चिंता ती होइल कारण मग बाळाच्या अंता हाकलूनही नाही विचार ते जात चालते बिचारी इस्पितळाची वाट --- १८/०१/२०२३ ©उमा जोशी #भूपतिवैभव #वृत्तगंगा #भोगवटा